نظرسنجی در ایران هیچگاه به طور ریشه ای به عنوان پدیده ای موثر در تحولات سیاسی- اجتماعی مورد بررسی قرار نگرفته و نگرش های غیر علمی و غیر کارشناسانه به این موضوع دامن زده است. همچنین بهره مندی از نظرسنجی توسط بسیاری از موسسات غالبا محدود به زمان های خاصی مانند انتخابات بوده که بیشتر آنها نیز جنبه تبلیغاتی داشته است تا آگاهی و اطلاع رسانی. از سوی دیگر نامشخص بودن متولی نظارت بر فعالیت های موسسات افکار سنجی و عدم تدوین قوانین به منظور ساماندهی به این موضوع، این سوالات را در اذهان مردم بویژه نخبگان جامعه، سیاستمداران، پژوهشگران و… مطرح کرده است که اصولا نظرسنجی ها تا چه حد معتبر هستند؟ و کدام نظرسنجی با اعمال شیوه های علمی و بدور از غرض و تعصب ورزی یا اهداف تبلیغاتی انجام شده است؟ و بالاخره هدف نظرسنجی ها چیست: بازاریابی یا آگاه سازی؟ …
ران هیچگاه به طور ریشه ای به عنوان پدیده ای موثر در تحولات سیاسی- اجتماعی مورد بررسی قرار نگرفته و نگرش های غیر علمی و غیر کارشناسانه به این موضوع دامن زده است. همچنین بهره مندی از نظرسنجی توسط بسیاری از موسسات غالبا محدود به زمان های خاصی مانند انتخابات بوده که بیشتر آنها نیز جنبه تبلیغاتی داشته است تا آگاهی و اطلاع رسانی. از سوی دیگر نامشخص بودن متولی نظارت بر فعالیت های موسسات افکار سنجی و عدم تدوین قوانین به منظور ساماندهی به این موضوع، این سوالات را در اذهان مردم بویژه نخبگان جامعه، سیاستمداران، پژوهشگران و… مطرح کرده است که اصولا نظرسنجی ها تا چه حد معتبر هستند